Deze tragische details over de Titanic wist je waarschijnlijk nog niet

De Titanic had de capaciteit om 64 reddingsboten mee te voeren, maar omdat het schip “onzinkbaar” was, gingen er maar 20 reddingsboten mee. Een rampzalig laag aantal, aangezien er meer dan 2.500 passagiers aan boord waren.

Sommigen offerden hun leven op om hun geliefden in een reddingsboot te krijgen, anderen verloren hun leven terwijl ze vochten voor een plekje in een boot. “Ik zag hoe een bemanningslid twee passagiers uit derde klasse neerschoot, omdat ze probeerden ervandoor te gaan met een reddingsboot”, vertelde opzittende Washington Dodge na de ramp. “Ik heb gehoord dat er in totaal twaalf derdeklassepassagiers zijn neergeschoten, één bemanningslid heeft er zelfs zes neergeschoten.”

De meeste passagiers die in derde klasse meevoeren, waren immigranten, onder wie Armeniërs, Chinezen, Nederlanders, Italianen, Russen, Scandinaven, Syriërs en Britten die een nieuw leven wilden opbouwen in Amerika.

In derde klasse waren geen reddingsboten aanwezig, dus moesten de passagiers naar het dek zien te geraken. Maar toen ze daar eindelijk aankwamen, zaten de meeste reddingssloepen al vol. 76 procent van de passagiers in derde klasse stierven.

Het schip dat zich het dichtst bij de Titanic bevond was de Californian op amper 20 kilometer. Een bemanningslid meldde aan de kapitein van het schip, Stanley Lord, dat de Titanic noodpijlen aan het afschieten was. Maar kapitein Lord besloot niet door het met ijsbergen bezaaide gebied te varen om de mensen op de Titanic te redden.

Lord deed niets: hij probeerde de Titanic niet te contacteren en hij probeerde er ook niet naartoe te varen. “Het gevaar voor zichzelf en zijn bemanning was te groot om te reageren”, vertelt Titanic-onderzoeker Daniel Allen Butler aan news.com.au. “De Californian deed niks.”

Later verklaarde kapitein Lord dat hij niet besefte dat de pijlen van de Titanic noodsignalen waren. En bovendien zou hij zich verder dan 20 kilometer van de Titanic hebben bevonden. “Niets van aan”, bleek uit een Brits onderzoek naar de Californian. “Kapitein Lord kon veel, misschien wel alle levens op de Titanic gered hebben.”

Kapitein Lord bezegelde met zijn beslissing het lot van 1.500 mensen op de Titanic. Maar dankzij een andere kapitein overleefden toch nog 705 mensen de ramp.

Terwijl kaptein Lord uitblonk in afwezigheid kreeg een andere kapitein 100 kilometer verder ook een noodsignaal binnen. In tegenstelling tot zijn collega op de Californian schoot kapitein Arthur Rostron wel in actie: hij zette alle figuurlijke zeilen bij en zette een race in naar de Titanic. “Rostron verspilde geen seconde”, vertelt Butler.

Terwijl zijn schip, de Carpathia, op volle snelheid op de Titanic afstevende liet hij alles in gereedheid brengen om 2.000 extra mensen op te vangen. Passagiers werden overgeplaatst naar andere kajuiten en machinekamers werden omgevormd tot slaapkamers. De kapitein sloot alle stoom op het schip af om de motoren op volle toeren te laten draaien. Hierdoor werd het al snel ijskoud op het schip.

Bijna anderhalf uur nadat de Titanic was gezonken, kwam de Carpathia aan op de rampplek. De enige overlevenden zaten in reddingsboten. Tijdens de volgende uren haalde het bemanningspersoneel alle mensen uit de reddingsboten op het schip. De meeste mensen hadden de kracht niet meer om zelf langs de touwen naar boven te klimmen, waardoor het personeel de slachtoffers zelf naar binnen moesten dragen. De Carpathia zette vervolgens koers naar Engeland met 705 overlevenden.

Mocht de Carpathia niet zo snel op de rampplek zijn aangekomen, dan zouden de meeste mensen in de reddingsboten gestorven zijn door onderkoeling, zo zegt Butler.

In de chaos werd gezinnen plotsklaps uit elkaar gerukt. Harvey en Charlotte Collyer zaten samen met hun 8-jarige dochter Marjorie in tweede klasse toen de Titanic een ijsberg raakte. Bemanningsleden riepen dat vrouwen en kinderen eerst in de reddingsboten moesten gaan zitten, maar Charlotte weigerde van de zijde van haar man te wijken.

Maar plots trok een bemanningslid haar uit de armen van haar man. “Ga maar Lotty!” riep Harvey nog. “Ik zal wel in een andere boot gaan zitten.” Maar Harvey liet net als veel andere mannen het leven op de Titanic. 80 procent van de mannelijke passagiers stierf op de Titanic.

Een week later schreef Charlotte een hartverscheurende brief naar de moeder van haar man: “Oh, moeder, hoe kan ik nog leven zonder hem… hij was zo kalm… Ik heb niets meer van hem, enkel zijn ringen. Alles wat we hadden is gezonken.”

“Heldhaftige vaders wuifden naar hun vrouwen vanop het dek, terwijl de reddingsboten wegvoeren”, vertelde een van de overlevenden later. “Ze wuifden en gooiden kussen naar hun familie.”